هر که کند منع من از روی از سحاب اصفهانی غزل 288

1 هر که کند منع من از روی تو کاش به بیند رخ نیکوی تو

2 تیغ به روی تو کشیده است لیک خون مرا ریخته ابروی تو

3 گریه ی خلق از تو ولی آب چشم خاک مرا میبرد از کوی تو

4 کرده عیان بر همه صید افگنی زخم دلم قوت بازوی تو

5 برگ سمن کرده به سنبل عیان زلف سمن سای سمن بوی تو

6 کده ز اعجاز لبت زنده باز هرکه کشد نرگس جادوی تو

7 چشم (سحاب) ار نبود اشک بار می زند آتش به جهان خوی تو