هر آنکه سوی تو آمد شد از فنا از فیض کاشانی غزل 508

1 هر آنکه سوی تو آمد شد از فنا محفوظ بزیر سایهٔ لطفت شد از بلا محفوظ

2 ز خوف و حزن پناهیست کعبهٔ وصلت درین پناه بود جان زهر عنا محفوظ

3 اشاره‌ایست ز ابرو و چشم و تیر و کمان که تا بما نگریزی نهٔ زما محفوظ

4 فرو گذاشت ز رخ آن دو عروهٔ وثقی که هر که چنگ بما زد شد از بلا محفوظ

5 بزیر سبزهٔ خطّش نهفته لب میگفت که آب چشمهٔ خضر است نزد ما محفوظ

6 تو تا بخود نگری مرگ با تو دارد کار ز خود برآی که تا باشی از فنا محفوظ

7 تو چند باشی حافظ رسوم مردم را بیا بدرگه ما تا شوی بما محفوظ

8 بسوی مأمن عشق خدا گریز ای فیض که تا زخویش رهی گردی از فنا محفوظ

9 کسی که غور کند نکتهای شعر مرا شود ز جهل و ضلال ایمن از خدا محفوظ