آنکه را هستی همیشه در طلب از فیض کاشانی غزل 54

1 آنکه را هستی همیشه در طلب در تو پنهان است از خود می طلب

2 زانچه میجوئی بروز و شب نشان در بر تو حاضر است او روز و شب

3 تار و پود هیکلت او می تند در دلت از وی فتد شور و شغب

4 از فراق او تن تو در گداز رشتهٔ جانت از او در تاب و تب

5 روی او سوی تو ای غافل زخود چشم بگشا هان چه شدپاس ادب

6 مایهٔ شادی درون جان تست از چه غم داری تو ای کان طرب

7 یکنفس از دیدنش فارغ مباش در لقا یکدم میاسا از طلب

8 حاضر و غایب بغیر از وی که دید من هرب منه الیه قد رغب

9 حکمت او بس غرایب را مناط قدرت او بس عجایب را سبب

10 ای زسر تا پا همه خلقت غریب ای ز پا تا سر همه امرت عجب

11 جامع اضداد جز حق نیست فیض ره بحق بنمودمت زین ره طلب

12 هر کسی در غور این کم میرسد گر رسیدی تو بدین مگشای لب