کی اسیران غمت را غم دنیا از قدسی مشهدی غزل 267

1 کی اسیران غمت را غم دنیا باشد؟ گر تو پروا کنی از چرخ، چه پروا باشد؟

2 هرکه را خورد دل از چاه زنخدانی آب تشنه لب میرد، اگر بر لب دریا باشد

3 ناخن تیشه عاشق چو شود عقده‌گشای نگذارد که گره در دل خارا باشد

4 هیچ‌کس نیست که محتاج نگردد به فلک بازگشت قدح آخر سوی مینا باشد