ای که تا یار منی در پی آزار از فضولی بغدادی غزل 380

1 ای که تا یار منی در پی آزار منی کشم آزار ترا چون نکشم یار منی

2 سر ز سنگ ستم و تیغ جفایت نکشم دلبر پر ستم و یار جفاکار منی

3 دل ز تیر تو تن از داغ تو ذوقی دارد ذوق بخش دل زار و تن افگار منی

4 خبری نیست ز خود بی تو دل زار مرا تو چرا بی خبر از حال دل زار منی

5 نیست شبها غم بیداری من بر تو نهان لله الحمد تو در دیده بیدار منی

6 مرض عشق نشد بر تو مشخص ناصح گر چه عمریست طبیب دل بیمار منی

7 چند در عشق زنی طعنه فضولی بر من ز تو خشنود نیم منکر اطوار منی