آن کیست کز رویِ کرم با ما از حافظ شیرازی غزل 191

1 آن کیست کز رویِ کرم با ما وفاداری کند بر جایِ بدکاری چو من یک دَم نکوکاری کند

2 اول به بانگِ نای و نی آرد به دل پیغامِ وی وانگه به یک پیمانه مِی با من وفاداری کند

3 دلبر که جان فرسود از او کامِ دلم نَگْشود از او نومید نتوان بود از او، باشد که دلداری کند

4 گفتم گره نَگْشوده‌ام زان طُرِّه تا من بوده‌ام گفتا مَنَش فرموده‌ام تا با تو طَرّاری کند

5 پشمینه پوشِ تندخو از عشق نشنیده‌است بو از مَستیَش رمزی بگو تا تَرکِ هشیاری کند

6 چون من گدایِ بی‌نشان مشکل بُوَد یاری چُنان سلطان کجا عیشِ نهان با رندِ بازاری کند؟

7 زان طُرِّهٔ پُرپیچ و خَم سهل است اگر بینم ستم از بند و زنجیرش چه غم هر کس که عیّاری کند؟

8 شد لشکرِ غم بی عدد از بخت می‌خواهم مدد تا فخرِ دین عَبدُالصَّمَد باشد که غمخواری کند

9 با چشمِ پُرنیرنگِ او حافظ مکن آهنگِ او کان طُرِّهٔ شبرنگِ او بسیار طَرّاری کند