کیست آن فتنه که با تیر و از سعدی شیرازی غزل 178

1 کیست آن فتنه که با تیر و کمان می‌گذرد وان چه تیرست که در جوشن جان می‌گذرد

2 آن نه شخصی که جهانیست پر از لطف و کمال عمر ضایع مکن ای دل که جهان می‌گذرد

3 آشکارا نپسندد دگر آن روی چو ماه گر بداند که چه بر خلق نهان می‌گذرد

4 آخر ای نادره دور زمان از سر لطف بر ما آی زمانی که زمان می‌گذرد

5 صورت روی تو ای ماه دلارای چنانک صورت حال من از شرح و بیان می‌گذرد

6 تا دگر باد صبایی به چمن بازآید عمر می‌بینم و چون برق یمان می‌گذرد

7 آتشی در دل سعدی به محبت زده‌ای دود آنست که وقتی به زبان می‌گذرد