ای آن که غمگنی از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 117

1 ای آن که غمگنی و سزاواری وندر نهان سرشک همی باری

2 از بهر آن کجا ببرم نامش ترسم ز بخت انده و دشواری

3 رفت آن که رفت و آمد آنک آمد بود آن که بود، خیره چه غمداری؟

4 هموار کرد خواهی گیتی را؟ گیتی‌ست، کی پذیرد همواری

5 مستی مکن، که ننگرد او مستی زاری مکن، که نشنود او زاری

6 شو، تا قیامت آید، زاری کن کی رفته را به زاری باز آری؟

7 آزار بیش بینی زین گردون گر تو به هر بهانه بیازاری

8 گویی گماشته‌ست بلایی او بر هر که تو دل بر او بگماری

9 ابری پدید نی و کسوفی نی بگرفت ماه و گشت جهان تاری

10 فرمان کنی و یا نکنی، ترسم بر خویشتن ظفر ندهی باری!

11 تا بشکنی سپاه غمان بر دل آن به که می بیاری و بگساری

12 اندر بلای سخت پدید آید فضل و بزرگمردی و سالاری