کی باشد و کی بحال خود پردازم از فیض کاشانی رباعی 36

1 چراغ کلبه عاشق خیال دلدار است سری که عشق درونیست خانه تار است

2 هزار خرمن شادی به نیم جو نخرد بجان دلی که غم عشق را خریدار است

1 یک نظر مستانه کردی عاقبت عقل را دیوانه کردی عاقبت

2 با غم خود آشنای کردی مرا از خودم بیگانه کردی عاقبت

1 در وصل تو میزنند احباب تاب هجران نماندشان بشتاب

2 بی تو جان تا بکی تواند زیست دل بیچاره چند آرد تاب