کی باشد و کی بحال خود پردازم از فیض کاشانی رباعی 36

1 مرا که دل زغم معصیت ورق و رقست امید نور تجلی زحق طبق طبق است

2 غمم ازو بود و شادمانی دل او زیمن دوست همه درد من بیک نسق است

1 بیمار زارم انت الطبیب درد تو دارم انت الحبیب

2 از تست دردم گرد تو گردم درمان من کن انت الطبیب

1 میتوان برداشت دل از خویش و شد از جان جدا لیک مشکل میتوان شد از بر یاران جدا

2 صحبت یاران خوشست و الفت یاران خوشست این دو با هم یارباید این جدائی آن جدا