ای آنکه دلت زر از غیب آگاهست از کلیم رباعی 20

1 به هر منزل فزون دیدم ز هجران زاری دل را خوشا حال جرس، فهمیده است آرام منزل را

2 ز شوق دوست زان سان چشم حسرت بر قفا دارم که رو هم گر به راه آرم نمی‌بینم مقابل را

1 عزت دیگر بود در دامن صحرا مرا می گذارد هر کجا خاریست سردرپا مرا

2 گر بمن خاشاک این دریا زند زخم پلنگ از کسی چیزی بدل نبود حساب آسا مرا

1 دائم گله چرخ دلاورد زبان چیست گر ناوک خاری رسدت جرم کمان چیست

2 بیباکی آن غمزه خونریز از آن است کز تیر نپرسند که تقسیر کمان چیست