آنکه هفت اقلیم عالم را از سعدی شیرازی مثنوی 36

1 آنکه هفت اقلیم عالم را نهاد هر کسی را هر چه لایق بود داد

2 گر توانا بینی ار کوتاه دست هر که را بینی چنان باید که هست

3 این که مسکینست اگر قادر شود بس خیانتها کزو صادر شود

4 گربهٔ محروم اگر پر داشتی تخم گنجشک از زمین برداشتی