گر خورم گرداب سان دریای آب از غبار همدانی غزل 6

1 گر خورم گرداب سان دریای آب باز ننشیند دلم از التهاب

2 سخت دلتنگم بگو مطرب سرود سخت مخمورم بده ساقی شراب

3 از لب لعلت نمک باید که گشت مرغ دل از آتش هجران کباب

4 گر محاسب باز عشق تند خوست پاک خواهد بود در محشر حساب

5 ناگزیر آمد ولی طرفی نبست سایۀ مسکین ز وصل آفتاب

6 مانده ام با اضطراب موج عشق بر سر دریای حیرت چون حباب

7 گر زمن پرسی سرای می فروش گویم آنجا رو که دیوارش خراب

8 گریم و ترسم که باشد گریه ام پیش یار سنگدل نقشی بر آب

9 دوش میدیدم که پیر معنوی می سرود این نغمه را خوش با رُباب

10 آنکه کشتی راند در خون قتیل موج اشک ما کی آرد در حساب