خواه در معمورهٔ جان خواه از بیدل دهلوی غزل 1764

1 خواه در معمورهٔ جان خواه در ویرانه باش با هزاران در پس دیوار خود چون شانه باش

2 چشم منت جز به نور عشق نتوان آب داد صیقل آیینه‌ای خاکستر پروانه باش

3 دعوی قدرت رها کن هیچ‌ کارت بسته نیست ای سراپایت کلید فتح بی‌دندانه باش

4 دشت سودا گرد آثارش سلامتخانه است در پناه سایهٔ مو چون سر دیوانه باش

5 کاروان عمریست از پاس قدم پا می‌خورد پیرو محمل‌کشان لغزش مستانه باش

6 بیوفایی صورت رنگ بهار زندگی‌ست آشنای خویش شو یعنی ز خود بیگانه باش

7 مستی سرگشتگان شوق ناهنجار نیست شعلهٔ جواله شو سر بر خط پیمانه باش

8 تا تأمل می‌گماری رفته‌اند این حاضران چشم بر محفل گشا و گوش بر افسانه باش

9 عالمی مست خیال نرگس مخمور اوست گر تو هم زین نشئه بویی برده‌ای میخانه باش

10 بیدل اجزای نفس تا کی فراهم داشتن پای تا سر ریشه‌ای بی‌احتیاط دانه باش