چه مرد عشق تو باشند خودپرستی از سیف فرغانی غزل 208

1 چه مرد عشق تو باشند خودپرستی چند ببین چه لایق این ذروه اند پستی چند

2 اگر پرستش یارست عشق را معنی چگونه یار پرستند خودپرستی چند

3 بنقل مجلس وصلت چه لایق اند ایشان که خمر عشق تو ما خورده ایم مستی چند

4 حدیث دنیی و عقبی مپرس از عشاق که هست و نیست ندانند نیست هستی چند

5 مزن قفای جفا گرچه دست حکمت هست گشاده بر سر بیچاره پای بستی چند

6 مرا ولایت وصلت شود میسر اگر ز حملهای تو بر من فتد شکستی چند

7 بپای رغبت برخیزم از سر دو جهان بود که دست دهد با توام نشستی چند

8 بر آن امید برین نطع پای بر جایم که شاه عشق تو ماتم کند بدستی چند

9 ببوی ماهی مقصود سیف فرغانی در آبگیر تمنا فگند شستی چند