چه گر من همیشه ستا گوی باشم از رودکی ابیات پراکنده 34

1 زلف ترا جیم که کرد؟ آن که کرد خال تو را نقطهٔ آن جیم کرد

2 وآن دهن تنگ تو گویی کسی دانگکی نار به دو نیم کرد

1 وقت شبگیر بانگ نالهٔ زیر خوشتر آید به گوشم از تکبیر

2 زاری زیر و این مدار شگفت گر ز دشت اندر آورد نخجیر

1 اگر باشگونه بود پیرهن بود حاجت برکشیدن زتن

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار