1 چه بوربا و چه مخمل حجاب می‌بافند به هر چه دیده گشادیم خواب می‌بافند

2 قماش ‌کسوت هستی نمی‌توان دریافت حریر وهم به موج سراب می‌بافند

3 نفس چه سحر طرازد به عرض راحت ما درین طلسم همین پیچ وتاب می‌بافند

4 ز لاف ما و من ای بیخودان پوچ قماش کتان به کارگه ماهتاب می‌بافند

5 ز تار و پود هجوم خطش مشو غافل که بهر فتنه‌‌ی آن چشم‌، خواب می بافند

6 به کارگاه نفس ره نبرده‌ای کانجا هزار ناله به یک رشته تاب می‌بافند

7 کمند سعی جهان جز نفس درازی نیست چو عنکبوت سراسر لعاب می‌بافند

8 عبث به فکر قماش ثبات جامه مدر به عالمی‌که تویی انقلاب می‌بافند

9 به وهم خون شدهٔ‌کو چمن‌،‌کجاست بهار هنوز رنگ به طبع سحاب می‌بافند

10 ز تیغ یار سر ما بلند شد بیدل به موج خیمهٔ ناز حباب می‌بافند