هرکجا مست حیا آن بت طناز از اسیر شهرستانی غزل 616

1 هرکجا مست حیا آن بت طناز رود جلوه طاوس شود در قدم ناز رود

2 در تپیدن غرض از مرغ دل آزادی نیست می کند سعی از خاطر پرواز رود

3 نرسد تا به سر رشته گره وا نشود از شکفتن دل عاشق به عدم باز رود

4 سرشوقم همه جا در قدم راهنماست می رود گریه من هر قدر آواز رود

5 حرف ناگفتنیی نذر شنیدن دارم قاصدی کو که به آتشکده راز رود

6 دل ما گر ز رهایی شود آزاد اسیر سفر دام و قفس را به یک انداز رود