1 به هرکجا مژه‌ام رنگ خواب می‌ریزد گداز شرم به رویم گلاب می‌ریزد

2 مباش بیخبر از درس بی‌ثباتی عمر که هر نفس ورقی زین‌ کتاب می‌ریزد

3 صفای دل کلف‌اندود گفتگو مپسند نفس برآتش آیینه‌، آب می‌ریزد

4 ز تنگنای جسد عمرهاست تاخته‌ایم هنوز قامت پیری رکاب می‌ریزد

5 گلی که رنگ دو عالم غبار شوخی اوست چو غنچه خون مرا در نقاب می‌ریزد

6 خوشم به یاد خیالی‌که‌گلبن چمنش گل نظاره در آغوش خواب می ریزد

7 گداز دل به نم اشک عرض نتوان داد محیط‌، آب رخی از سحاب می‌ریزد

8 ز خویش رفتن عاشق بهار جلوهٔ اوست شکست رنگ سحر، آفتاب می‌ریزد

9 مخور ز شیشهٔ گردون فریب ساغر امن که سنگ رفته به جای شراب می‌ریزد

10 ز بیقراری خود سیل هستی خویشم چو اشک رنگ بنای من آب می‌ریزد

11 به حرف لب مگشا تا توانی ای بیدل که آبروی نفس چون حباب می‌ریزد