هر کجا داغ و درد و غم باشد از فیض کاشانی غزل 291

1 هر کجا داغ و درد و غم باشد کاش بر جان من رقم باشد

2 نو بنو مرهمیست بر دل ریش درد و داغی که دم بدم باشد

3 ز آتش عشقم ار بسوزد جان یا شود شعله دل چو غم باشد

4 خام افسرده را چو باید پخت آتش عشق مغتنم باشد

5 هرکه در عشق میتواند سوخت بجهنم رود ستم باشد

6 دارم امید آنکه در غم عشق دل من ثابت القدم باشد

7 وه که گلزار داغهای دلم خوشتر از روضهٔ ارم باشد

8 هرکه در دل نباشدش عشقی حاصلش حسرت و ندم باشد

9 فیض را بخت اگر کند یاری در ره عشق حق علم باشد