به هرجا بگذرد آن ماه رخسار از فایز دوبیتی‌ 74

1 بهار آمد زمین فیروزه‌گون شد به عزم سیر، دلدارم برون شد

2 به گل‌چیدن درآمد یار فایز همه گل‌ها ز خجلت سرنگون شد

1 نه هر ویروانه دل ماوای عشقست نه هر سینه که بینی جای عشقست

2 دلی همچون دل فایز بباید که او اندر خور سودای عشقست

1 به زیر پرده آن روی دل‌آرا بود چون شمع در فانوس پیدا

2 دل فایز چو پروانه به دورش مدامش سوختن باشد تمنا