هر جا که هست چون تو گلی از حسین خوارزمی غزل 244

1 هر جا که هست چون تو گلی سرو قامتی از بلبلان خسته برآید قیامتی

2 گر جان و دل بروی تو ایثار کردمی باشد که نی کند دل و جانم غرامتی

3 ناصح ندیده چهره لیلی چرا کند مجنون خسته را ز محبت ملامتی

4 عالم چو از تطاول زلف تو در هم است حال مرا چگونه بود استقامتی

5 صد آبروی یابم اگر باشدم بحشر از خاک آستان تو بر رخ علامتی

6 عمری که غافل از رخ خوبت گذاشتم ضایع گذشت و هست بر آنم ندامتی

7 چشم حسین چشمه خونین روان کند هر جا که بی حبیب نماید اقامتی