کجا بی‌کاوش دردی صد از اسیر شهرستانی غزل 426

1 کجا بی‌کاوش دردی صد چاک می‌زیبد هلاک تشنگی را دیده کی نمناک می‌زیبد

2 لباس اهل دل هم نیست از کیفیتی عریان کسی گر خرقه‌ای پوشد ز برگ تاک می‌زیبد

3 به خام افتاده‌ام من التفاتی گوشه چشمی شکار سرگرانی را نگه فتراک می‌زیبد

4 سبک‌روح محبت همچو شبنم گل کند منزل نشیمن صورت دیوار را از خاک می‌زیبد

5 اسیر از خاطر ما نگذرد هشیار آن بدخو قیامت‌جلوگی را روی آتشناک می‌زیبد