جایی روم که جنس وفا را خرد از وحشی بافقی غزل 380

1 جایی روم که جنس وفا را خرد کسی نام متاع من به زبان آورد کسی

2 یاری که دستگیری یاری کند کجاست گر سینه‌ای خراشد و جیبی درد کسی

3 یاریست هر چه هست و ز یاری غرض وفاست یاری که بیوفاست کجا می‌برد کسی

4 دهقان چه خوب گفت چو می‌کند خاربن شاخی کش این بر است چرا پرورد کسی

5 وحشی برای صحبت یاران بی‌وفا خاطر چرا حزین کند و غم خورد کسی