1 جایی که داغ نیست، ز مرهم چه اعتبار در پیش آفتاب ز شبنم چه اعتبار

2 چون اعتبار خلق ز بی‌اعتباری است از اعتبار مردم عالم چه اعتبار

3 از ساغر تهی چه تمتع برد کسی از دیده‌ای که نیست در او نم چه اعتبار

4 چون راه بیش و کم همه بر شارع فناست از عشرت زیاد و غم کم چه اعتبار

5 در کشوری که باب بود جنس اشک و آه از چشم بی‌نم و دل بی‌غم چه اعتبار

6 نام خرد کسی نبرد در دیار عشق از روستا، به شهر معظم چه اعتبار

7 ما را هوای دلخوشی روزگار نیست غمدیده را ز خاطر خرم چه اعتبار