درون سینهٔ ما سوز از اقبال لاهوری زبور عجم 5

1 مرگ را سامان ز قطع آرزوست زندگانی محکم از لاتقنطوا ست

2 تا امید از آرزوی پیهم است نا امیدی زندگانی را سم است

1 بپای خود مزن زنجیر تقدیر ته این گنبد گردان رهی هست

2 اگر باور نداری خیز و دریاب که چون پا وا کنی جولانگهی هست

1 درونم جلوهٔ افکار این چیست؟ برون من همه اسرار این چیست

2 بفرما ای حکیم نکته پرداز بدن آسوده ، جان سیار ، این چیست؟

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران