1 دلی کجاست که سامان عیش ما گیرد گلاب خون ز گل سایه هما گیرد

2 شکست توبه ما صبح عید گلزار است هوا ز سایه گل دست در حنا گیرد

3 غبار فتنه هوا را کند گریبان چاک اگر نه دل سر زنجیر آه ما گیرد

4 عدم شکاف قفس گردد از خراش نفس اگر شکار تو را خواب مدعا گیرد

5 خجل شدم ز دل دوست دشمنان زنهار دگر کسی ز چه رو جانب شما گیرد

6 به یک تپیدن از این دام می توان جستن اگر نه خار جفا دامن وفا گیرد

7 هنوز شیوه بیگانگی نمی داند هزار نکته به یک حرف آشنا گیرد

8 در این چمن سر وکارم به سرو خود رایی است که جلوه در گل و نظاره در حیا گیرد

9 عبیر پیرهن بوی گل به باد رود غبار کشته نازت اگر هوا گیرد

10 اسیر خواب پریشان دل مکن تعبیر مباد خاطرش از شیوه جفا گیرد