کجا در غربتم یک همدم دیرین از قدسی مشهدی غزل 56

1 کجا در غربتم یک همدم دیرین شود پیدا؟ به جز شمعم که گاهی بر سر بالین شود پیدا

2 به گوش منصفان کافی بود صاحب طبیعت را اگر در صد غزل یک مصرع رنگین شود پیدا

3 قیامت باشد آن روزی که خورشید و نگار من ز یک سو آن شود طالع ز یک سو این شود پیدا

4 اگر از تیشه فرهاد کس آیینه‌ای سازد عجب دارم در آن جز صورت شیرین شود پیدا

5 پریشان زلف و می در دست و مژگان بر سر شوخی که را ماند به جا دین چون به این آیین شود پیدا؟