کجایی ای گل و مل را به از نظیری نیشابوری غزل 515

1 کجایی ای گل و مل را به رنگ و بو کرده جنان جمال تو نادیده آرزو کرده

2 گلی به رنگ تو گلچین نچیده از چمنی هزار مرتبه گلزار رفت و رو کرده

3 هزار جنس می آورده در میان خمار به نشئه تو نبودست در سبو کرده

4 سپاس خلق تو بر جان عاشقان فرضست پری وشان جهان را فرشته خو کرده

5 لب از حلاوت حرفت نمی توانم بست که همچو نیشکرم شهد در گلو کرده

6 چگونه مردمک شب پرست ما بیند تو را که ذره و خورشید جستجو کرده

7 تو را به قول و غزل رام خویش نتوان کرد عبث خیال توام گرم گفتگو کرده

8 تو گل به جیب دگر کن که عشق چاره شناس نصیب سینه من مرهم و رفو کرده

9 «نظیری » از ته دل خارخار غیر بکن که عشق آب نوی دیده را به جو کرده