مست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3164

1 مست و خوشی باده کجا خورده‌ای؟ این مه نو چیست که آورده‌ای؟

2 ساغر شاهانه گرفتی به کف گلشکر نادره پرورده‌ای

3 پردهٔ ناموس کی خواهی درید؟ کآفت عقل و ادب و پرده‌ای

4 می‌شکفد از نظرت باغ دل ای که بهار دل افسرده‌ای

5 آتش در ملک سلیمان زدی ای که تو موری بنیازرده‌ای

6 در سفر ای شاه سبک روح من زیر قدم چشم و دل اسپرده‌ای

7 دارد خوبی و کشی بی‌شمار روی کسی کش بک اشمرده‌ای

8 بنده کن هر دل آزاده‌ای زنده کن هر بدن مرده‌ای

9 می‌کندت لابه و دریوزه جان جان ببر آنجا که دلم برده‌ای

10 جان دو صد قرن در انگشت تست چونت بگویم؟! که توده مرده‌ای

11 بس کن تا مطرب و ساقی شود آنکه می از باغ وی افشرده‌ای