در باغ کجا روم که نالد بلبل از ابوسعید رباعی 398

1 آن یار که عهد دوستداری بشکست میرفت و منش گرفته دامن در دست

2 می‌گفت دگر باره به خواب‌م بینی پنداشت که بعد ازو مرا خوابی هست

1 یا رب ز کرم دری برویم بگشا راهی که درو نجات باشد بنما

2 مستغنیم از هر دو جهان کن به کرم جز یاد تو هر چه هست بر از دل ما

1 هر چند که آدمی ملک سیرت و خوست بد گر نبود به دشمن خود نیکوست

2 دیوانه دل کسیست کین عادت اوست کو دشمن جان خویش میدارد دوست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما