من خاکسار گردن ز کجا بلند از بیدل دهلوی غزل 2061

1 من خاکسار گردن ز کجا بلند کردم سر آبله‌ دماغی ته پا بلند کردم

2 در و بام اوج عزت چقدر شکست پستی که غبار هرزه تاز من و ما بلند کردم

3 ز فسونگه تعین نفسی ز وهم‌ گل‌ کرد چو سحر دماغ اقبال به هوا بلند کردم

4 ز کجا نوای هستی در انفعال وا کرد که هزار دست حاجت چو گدا بلند کردم

5 صف غیرت خموشی علمی نداشت در کار به چه سنگ خورد مینا که صدا بلند کردم

6 طلب‌ گدا طبیعت نشناخت قدر عزت خم پایهٔ اجابت به دعا بلند کردم

7 ره وهم زیر پا بود تک وهم دور فهمید که به رنگ شمع‌ گردن همه جا بلند کردم

8 سر و کار خودسری ها ادب امتحانیی داشت عرق نگون‌کلاهی ز حیا بلند کردم

9 سحری نظر گشودم به‌ خیال سرو نازی ز فلک گذشت دوشم مژه تا بلند کردم

10 به هزار ناز گل‌ کرد چمن نیاز بیدل که سر ادب به پایش چو حنا بلند کردم