کجا تاب آورد در پیش اشک دیده‌فرسایم؟ از قدسی مشهدی مطالع و متفرقات 36

1 آنان که مرا جورکش یار نوشتند بر عاشقی کوه‌کن انکار نوشتند

2 چون تخته اطفال ز دل حرف پریشان هرچند که شستیم دگربار نوشتند

1 به هیچ، ناخن ما را کی اعتبار کند؟ مگر به زلف تو دندان شانه کار کند

2 مرا چو شیشه خالی، کدام رنگ و چه بوی بیار می که خزان مرا بهار کند

1 کنعانی ما را غم یعقوب نباشد تا چند کند صبر، دل ایوب نباشد

2 نرگس که سر افکنده به پیش، آفت دلهاست کی دل برد آن دیده که محجوب نباشد