1 کجاست منزل آن کوچ کرده؟ تا برویم چو بادش از پی و چون برقش از قفا برویم

2 چو باز مرغ دل ما هوای او دارد ضرورتست که: چون مرغ در هوا برویم

3 ز پی دویدن او جز به سر طریقی نیست از آنکه ترک ادب باشد، ار به پا برویم

4 ز ما رقیب چو بیگانه بود روز رحیل رها نکرد که با یار آشنا برویم

5 چنین که در پی او ما گریستیم، عجب! گر آب دیده گذر می‌دهد، که ما برویم

6 به روز وصل چو امید بود می‌بودم بسوز هجر چو گشتیم مبتلا برویم

7 بلاست دوری او، اوحدی، بکوش تو نیز مگر پگاه‌تر از پیش این بلا برویم