کجایی ای بدو لب از کمال‌الدین اسماعیل غزل 133

1 کجایی ای بدو لب آب زندگانی من ؟ کجایی ای غم تو اصل شادمانی من؟

2 ببوی وصل توام زنده، وز غمت مرده اگر چه فارغی از مرگ و زندگانی من

3 بپرس حال دل من بشرح از غم خویش که آگهست خود از حال سوزیانی من

4 چنان که بر دل من هست سر گرانی تو مباد در پی حسن تو دل گرانی من

5 غریب شهر توام، رحمتی بکن آخر مکن جفا و ببخشای بر جوانی من

6 بشهر خویش مرا پاسبان بدند کسان کنون همه ز پی تست پاسبانی من

7 بدین صفت که منم از زمانه سر گشته نبود در خورم این عشق ناگهانی من

8 ز آب چشم برنج اندرم که هر لحظه بخلق بر شمرد محنت نهانی من