تا بود گریه کی آباد شود خانه از قدسی مشهدی غزل 5

1 تا بود گریه کی آباد شود خانه ما؟ جغد را پای به گل رفته به ویرانه ما

2 ما از آن سوختگانیم که معمار ازل طرح آتشکده برداشت ز کاشانه ما

3 عشق پیوسته به دنبال دلم می‌گردد شعله آید به طلبکاری پروانه ما

4 جرم می خوردن ما نیست کم از طاعت کس کار صد توبه کند گریه مستانه ما

5 چون تهی دیده که آرد به کسی روی نیاز چشم بر چشم صراحی زده پیمانه ما

6 حرف دیوانه شنیدن ز خردمندی نیست عاقلان گوش نکردند بر افسانه ما

7 چون سپندی که بود بر سر آتش قدسی هرگز آرام نگیرد دل دیوانه ما