کی ز امتداد روز قیامت از سحاب اصفهانی غزل 167

1 کی ز امتداد روز قیامت حذر کند هر کس که در فراق شبی را سحر کند

2 بر ناورد خدنگ خود از سینه ام مباد دل از شکاف سینه بر او یک نظر کند

3 یک ناله می کشم ز جفای تو در پی اش صد ناله ی دگر که مبادا اثر کند

4 آن را که سر به خاک نیفتد ز تیغ تو از شرم چون به حشر سر از خاک بر کند

5 این آب چشم خلق به کویش همیشه نیست وقتی رسد کز آتش آهم حذر کند

6 با داستان عشق تو فرزانه عاشقی کافسانه های هر دو جهان مختصر کند

7 تا بی خبر ز خود کندم وقت دیدنش اول مرا ز مژده ی وصلش خبر کند

8 فریاد اگر (سحاب) به دارای دادگر فریاد از جفای تو بیدادگر کند