طفل بودم که بزرگی را از سعدی شیرازی گلستان 11

طفل بودم که بزرگی را پرسیدم از بلوغ. گفت در مسطور آمده است که سه نشان دارد: یکی پانزده سالگی و دیگر احتلام و سیم بر آمدن موی پیش. ,

اما در حقیقت یک نشان دارد و بس، آن که در بند رضای حق جلّ و علا بیش از آن باشی که در بند حظّ نفس خویش و هر آن که در او این صفت موجود نیست به نزد محققان بالغ نشمارندش. ,

3 به صورت آدمی شد قطرهٔ آب که چل روزش قرار اندر رحم ماند

4 و گر چل ساله را عقل و ادب نیست به تحقیقش نشاید آدمی خواند

5 جوانمردی و لطف است آدمیت همین نقش هیولانی مپندار

6 هنر باید که صورت می توان کرد به ایوان‌ها در از شنگرف و زنگار

7 چو انسان را نباشد فضل و احسان چه فرق از آدمی تا نقش دیوار

8 به دست آوردن دنیا هنر نیست یکی را گر توانی دل به دست آر