چون به سوی تو گشایم در کاشانه از قدسی مشهدی غزل 365

1 چون به سوی تو گشایم در کاشانه چشم خانه چین شود از روی توام خانه چشم

2 بس که بر خاک درت چشم شهیدان شد فرش ز آستانت مژه روید چو در خانه چشم

3 میل دل سوی می و ساغر عشرت کشدش هرکه خونابه نپیموده ز پیمانه چشم

4 به تماشای جمال تو مرا جایی نیست دل فروگیرتر از گوشه کاشانه چشم