وقتی دل دوستان به جنگ آزارند از سعدی شیرازی مفرد 18

1 دوش بی روی تو آتش به سرم بر می‌شد و آبی از دیده می‌آمد که زمین تر می‌شد

2 تا به افسوس به پایان نرود عمر عزیز همه شب ذکر تو می‌رفت و مکرر می‌شد

1 حاکم ظالم به سنان قلم دزدی بی‌تیر و کمان می‌کند

2 گله ما را گله از گرگ نیست این همه بیداد شبان می‌کند

1 بسم از هوا گرفتن که پری نماند و بالی به کجا روم ز دستت که نمی‌دهی مجالی

2 نه ره گریز دارم نه طریق آشنایی چه غم اوفتاده‌ای را که تواند احتیالی

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم