جان و دل را بوی وصل آن دل و جان کی رسد؟
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 جان و دل را بوی وصل آن دل و جان کی رسد؟ وین شب تنهای تاریکی به پایان کی رسد؟
2 ای صبا، باز آمدن دورست یوسف را ز مصر باز گو تا: بوی،پیراهن به کنعان کی رسد؟
3 حاصل عمر گرامی از جهان دیدار اوست من به امیدم کنون، تا فرصت آن کی رسد؟
4 روز و شب چون گوی دستش در گریبان منست دست من گویی: بدان گوی گریبان کی رسد؟
5 یار نارنجی قبا را من بنیر نجات آه تا نرنجانم شبی، در دم به درمان کی رسد؟
6 می‌نویسم قصه‌ها هر دم به خون دل، ولی قصهٔ چون من گدایی پیش سلطان کی رسد؟
7 چشم من چون دور گشت از روی گل رنگش کنون روی من بر پای آن سرو خرامان کی رسد؟
8 بنده فرمانم به هر چیزی که خاطر خواه اوست گوش بر ره، چشم بر در، تا که فرمان کی رسد؟
9 اوحدی را چند گویی: بی سر و سامان چراست؟ زان ستمگر کار بی‌سامان به سامان کی رسد؟