دل عالم حسن تو کی رنج و تعب از فیض کاشانی غزل 366

1 دل عالم حسن تو کی رنج و تعب بیند گر عالم عقل آید صد عیش و طرب بیند

2 در عالم عقل آنکو چشم و دل او وا شد گلهای طرب چیند اسرار عجب بیند

3 از عقل اگر آرد رو سوی جناب عشق از جلوهٔ هر مربوب رخساره رب بیند

4 آیات کلام حق آن خواند و این فهمد این لذت لب یابد آن صورت لب بیند

5 ماند بکسی دانا کو روز ببیند حسن خوانندهٔ بی دانش آنرا که بشب بیند

6 اسرار طلب می کن چون داد طرب میکن ور نه دهدت اجری چون صدق طلب بیند

7 سرباز درین نعمت تن ده بغم و محنت در تربیت جان کوش تن گرچه تعب بیند

8 عارف که بود گم نام از جاه و حسب ناکام معروف شود آنجا صد نام و لقب بیند

9 گر رنج برد حاجی صد گنج برد حاجی سهلست اگر در ره یغمای عرب بیند

10 گر فیض بود خشنود از هرچه ز حق آید حق باشد از او راضی پاداش ادب بیند