1 دل ز غم عشق تو کی جان برد؟ تا که جفای تو برین سان بود

2 دست کش از دامن تو کوتهست هر نفسی سوی گریبان برد

3 لذّت جان کی بود آنرا که او بی رخ تو عمر بیابان برد؟

4 تا هوس آن لب و دندان پزد بس که دلم دست بدندان برد

5 جای ز نخ باشد آنجا که ماه باز نخت گوی بمیدان برد

6 خاک جهان بر سر چوگان و گوی زلف تو چون سربزنخدان برد

7 هر چه ترا آرزویست آن بکن بر رهی آنست که فرمان برد

8 دان که بدان شاد بود جان من کز تو غم و جور فراوان برد

9 آنچه دلم دید ز عشق بتان وآنچه همی از غم ایشان برد

10 زنده بر آتش نهمش زین سپس پیش من ارنام نکو آن برد