بر خیز که آدم را هنگام از اقبال لاهوری زبور عجم 62

1 می گشایم عقده از کار حیات سازمت آگاه اسرار حیات

2 چون خیال از خود رمیدن پیشه اش از جهت دامن کشیدن پیشه اش

1 نه من بر مرکب ختلی سوارم نه از وابستگان شهریارم

2 مرا ای همنشین دولت همین بس چوکاوم سینه را لعلی بر آرم

1 از حقیقت باز بگشایم دری با تو می گویم حدیث دیگری

2 گفت با الماس در معدن ، زغال ای امین جلوه های لازوال

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران