هرچه آنجاست چو آنجا روی‌اینجاگردد از بیدل دهلوی غزل 941

1 هرچه آنجاست چو آنجا روی‌اینجاگردد چه خیال است‌ که امروز تو فردا گردد

2 در مقامی‌ که بود ترک و طلب امکانی رو به دنیاست همان گرچه ز دنیا گردد

3 جمع شو ، مرکز نه دایرهٔ چرخ برآ قطره چون فال‌ گهر زد دل دریا گردد

4 رستن از پیچ و خم رشتهٔ آمال‌ کراست بگسلی از دو جهان تا گرهی وا گردد

5 نور دل درگرو کسب قبول سخن است به نفس‌ گو چه دهد سنگ‌ که مینا گردد

6 سن بی‌ سر و پا تفرقهٔ ساز حیاست آب چون بر در فواره زد اجزا گردد

7 طور مستان نکشد تهمت تغییر وفا خط ساغر چه خیال است چلیپا گردد

8 عجز تقریر من آخر به اشارات کشید ناله چون راه نفس‌ گم کند ایما گردد

9 نامهٔ رمز نفس در پر عنقا بربند سر این رشته نه جایی‌ست‌که پیداگردد

10 کعبه و دیر مگو گرد تو گشتیم بس است آسیا نیست سر شوق‌ که هر جا گردد

11 گوهر آزادگی موج نخواهد بیدل سر چو گردید گران آبلهٔ پا گردد