هر چه کنی از جلال الدین محمد مولوی غزل 2071

1 من چنان مردم که بر خونی خویش نوش لطف من نشد در قهر نیش

2 گفت پیغامبر به گوش چاکرم کو برد روزی ز گردن این سرم

1 گشت با عیسی یکی ابله رفیق استخوانها دید در حفرهٔ عمیق

2 گفت ای همراه آن نام سنی که بدان مرده تو زنده می‌کنی

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد