1 هر گه فسانه من مجنون هوس کنی نشنیده یی هزار یکی از چه بس کنی

2 زینسان که گوشت از صفت حسن خود پرست مشکل بود که گوش بگفتار کس کنی

3 صیدم کن ای سوار مبادا نیابیم از من گذشته چونکه نظر باز پس کنی

4 ای مرغ بوستان چه گشایی بعیش بال باید که یاد تنگ دلان قفس کنی

5 گردی بکوی دوست فغانی غزلسرا خود را اگر بمرغ سحر همنفس کنی