آنچه در مدرسه عمریست از حکیم سبزواری غزل 168

1 آنچه در مدرسه عمریست که اندوختمی بیکی عشوه ساقی همه بفروختمی

2 در دبستان ازل روز نخست از استاد بجز از درس غم عشق نیاموختمی

3 نقشت ای سرو قباپوش نشستی بر دل دیدهٔ دل بدو کون از همه بفروختمی

4 مستی و باده کشی ها که شدی پیشهٔ ما شیوهائی است که از چشم تو آموختمی

5 آخر ای ابر گهربار روا کی باشد عالمی کام روا از تو و من سوختمی

6 تیره شد روز من اسرار چو شام دیجور گرچه صد مشعله هر دم ز دل افروختمی