به کویِ میکده یا رب سحر چه مشغله بود؟
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 به کویِ میکده یا رب سحر چه مشغله بود؟ که جوشِ شاهد و ساقی و شمع و مشعله بود
2 حدیثِ عشق که از حرف و صوت مُستَغنیست به نالهٔ دف و نی در خروش و ولوله بود
3 مباحثی که در آن مجلسِ جنون می‌رفت وَرایِ مدرسه و قال و قیلِ مسئله بود
4 دل از کرشمهٔ ساقی به شُکر بود ولی ز نامساعدیِ بختش اندکی گِلِه بود
5 قیاس کردم و آن چشمِ جادوانهٔ مست هزار ساحر چون سامریش در گَله بود
6 بگفتمش به لبم بوسه‌ای حوالت کن به خنده گفت کِی ات با من این معامله بود؟
7 ز اخترم نظری سعد در رَه است که دوش میان ماه و رخِ یارِ من مُقابله بود
8 دهانِ یار که درمانِ دردِ حافظ داشت فغان که وقتِ مُرُوَّت چه تنگ حوصله بود
معنی شعر:
از بخت بد خود سخت گله مندی؛ پریشان و نگران .مباش در رفتار و اعمال خود تجدید نظر کن کمی عاقلانه و مدبرانه به مسائل نگاه کن صبور و شکیبا باش و بدان که به زودی خبری از عزیزی دریافت میکنی که تو را شادمان خواهد ساخت. خدا را شاکر باش. از محبت و احسان به دیگران کوتاهی مکن