به کویِ میکده یا رب سحر از حافظ شیرازی غزل 215

1 به کویِ میکده یا رب سحر چه مشغله بود؟ که جوشِ شاهد و ساقی و شمع و مشعله بود

2 حدیثِ عشق که از حرف و صوت مُستَغنیست به نالهٔ دف و نی در خروش و ولوله بود

3 مباحثی که در آن مجلسِ جنون می‌رفت وَرایِ مدرسه و قال و قیلِ مسئله بود

4 دل از کرشمهٔ ساقی به شُکر بود ولی ز نامساعدیِ بختش اندکی گِلِه بود

5 قیاس کردم و آن چشمِ جادوانهٔ مست هزار ساحر چون سامریش در گَله بود

6 بگفتمش به لبم بوسه‌ای حوالت کن به خنده گفت کِی ات با من این معامله بود؟

7 ز اخترم نظری سعد در رَه است که دوش میان ماه و رخِ یارِ من مُقابله بود

8 دهانِ یار که درمانِ دردِ حافظ داشت فغان که وقتِ مُرُوَّت چه تنگ حوصله بود