مردم ز عیش گلشن دنیا از بابافغانی شیرازی غزل 159

1 مردم ز عیش گلشن دنیا چه دیده اند این بیغمان ز باغ و تماشا چه دیده اند

2 امروز چون مراد هم اینجا میسرست اصحاب در بشارت فردا چه دیده اند

3 احبابرا حیات ز اصحاب عشرتست اندیشه کن که از گل و صهبا چه دیده اند

4 خصمانه در ملامت رندان نهند روی این خلق بی ملاحظه از ما چه دیده اند

5 خاصان بزم وصل بجویند نوبهار مقصود صحبست ز صحرا چه دیده اند

6 نقد روان دهند و ستانند آب تلخ مستان درین معامله آیا چه دیده اند

7 از باده منع خلق نه قانون حکمتست تا مردم دقیق درینجا چه دیده اند

8 ترسم که خودپرست شوی آفتاب من گر گویمت کزان رخ زیبا چه دیده اند

9 جایی که همچو آب رود خون عاشقان در بودن فغانی شیدا چه دیده اند