1 پاکبازان را چه خارا و چه خز؟ گر به رنگی قانعی در خرقه خز

2 جامه گه ازرق کنی، گاهی سیاه جامه خود دانی، تو مردم را مرز

3 آخرت زندان تن خواهد شدن این که بر خود می‌تنی چون کرم قز

4 گر تو ایزد را بدین خواهی شناخت نیک دور افتاده‌ای، سودا مپز

5 چون نخواهی فهم کردن، زان چه سود؟ گر منت مشروح گویم، یا لغز

6 محتسب گو: در پی رندان مرو کین جماعت را نباشد سنگ و گز

7 عیب مستان کم کن و در مجلس آی گر ننوشی باده‌ای، سیبی بگز

8 باده خوردن در بهار ار ظلم بود در زمستان خود نمی‌جوشید رز

9 گوش داری گفتهای اوحدی تا که لؤلؤ را بدانی از خرز